Ponad połowa osób z cukrzycą typu II, nie ma żadnych niepokojących objawów a diagnoza jest stawiana przypadkowo, przy przesiewowych badaniach. Powikłaniem nieleczonej cukrzycy może być, zaburzenia widzenia w tym zaćma, jaskra wtórna, upośledzenie ruchu gałek ocznych, nawracające zakażenia układu moczowego, martwica brodawek nerkowych, zaburzenia czucia, przyśpieszony rozwój miażdżycy przez co zwiększa się ryzyko szybkiego rozwoju chorób sercowo-naczyniowych, udaru, zawału, zatorów i przewlekłego zespołu wieńcowego, innym ciężkim powikłaniem jest powstanie zespołu stopy cukrzycowej.

Cukrzyca typu II jest chorobą którą można zatrzymać, a niekiedy nawet cofnąć pewne chorobowe zmiany w organizmie. Wystarczy wyregulować sekrecję wydzielania insuliny i zwiększyć wrażliwość tkanek obwodowych na ten hormon. W tym celu kluczowa jest dieta o niskim indeksie glikemicznym i właściwościach przeciwzapalnych oraz regularna aktywność fizyczna na odpowiednim poziomie.

W standardach leczenia cukrzycy, punkt pierwszy to edukacja pacjenta. Punkt drugi to odpowiednia dieta, aktywność fizyczna, regulacja pory snu, redukcja masy ciała i odpowiedni odpoczynek. Dopiero w trzecim punkcie pojawią się leki.

W cukrzycy typu II bardzo ważna jest wczesna diagnostyka, dlatego w miarę regularnie wykonuj pomiar glikemii na czczo, a w przypadku wykrycia wartości 100 mg/dl i powyżej, szybkie wprowadzenie zmian w planie żywieniowym i zwiększenie aktywności fizycznej.

Przed wizytą u dietetyka warto wykonać pomiar cukru i insuliny na czczo. Ponieważ często rozwój cukrzycy poprzedza insulinooporność.

Dowiedz się co to jest insulinooporność.